چرا کودکان انگشت می خورند؟

از اونجایی که سپهر گلم و صدف نازنازیم هر دو عادت انگشت مکیدنو داشتن و دارن ،برای یادآوری خودم و آرامش مامانایی که مثل من درگیرن این مطلبو میذارم .امیدوارم مفید باشه:

انگشت مکیدن طبیعی ترین پاسخ کودک هنگام رویارویی با فشار روانی، اضطراب و مشکلات هیجانی امنیتی است. روان شناسان معتقدند برای درمان این رفتار در کودکان زیر ۶- ۵ سال نباید عجله کرد، زیرا بسیاری از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن کودک کاهش می یابند و به کلی از بین می روند.

اما اگر کودک ۷ ساله ای نتواند این عادت خود را ترک کند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترک چنین عاداتی در سال های بعد (نوجوانی) بسیار دشوارتر می شود. در صورتی این عادت را در زمره اختلال بررسی می کنند که تا سنین ۱۶ -۱۲ ادامه داشته باشد. مطالعات نشان می دهند که در حدود ۱۵ درصد کودکانی که از ۵ سالگی به بعد انگشت خود را می مکند، دچار مشکلات عاطفی هیجانی ناشی از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانی هستند. بیشتر این کودکان شدیدا به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متکی هستند.


● عوارض ناشی از مکیدن شست

مکیدن انگشت بعد از ۶ سالگی می تواند مشکلات جدی در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مک زدن های با فشار کودک به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگی دندان ها و ناهنجاری های استخوان فک او می شود. دندان های ردیف بالا به سمت بیرون کشیده می شوند و دندان های ردیف پایین نیز به سمت داخل دهان کج می شوند.


علاوه بر آن، مکیدن شست یا انگشت می تواند موجب نارسایی های کلامی (تلفظ اشتباه حرف های «ف» و «و»)، اختلال در جویدن، نوک زبانی صحبت کردن، اختلالات گفتاری (مثل لکنت زبان، م ن م ن کردن و...) خرخر کردن و باز ماندن دهان کودک شود. از آن جایی که بعد از چند سال مکیدن انگشت، حالت آرواره و صورت کودک دچار به هم ریختگی می شود، بر خود پنداره او نیز تأثیری منفی خواهد داشت.

● شیوه های درمان

بهترین زمان برای ترک عادات و مشکلات رفتاری کودکان (و از جمله مکیدن انگشت) هنگامی است که خانواده (والدین کودک و اعضای خانواده) تغییر و تحولی در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلا قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متارکه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.

یکی از ساده ترین روش های رفتار درمانی که بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیک کودک می توانند با استفاده از آن عادت مکیدن شست در کودکشان را کاهش دهند، آن است که ابتدا یک ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با کودک صحبت کنند. سپس نموداری از پیشرفت کودک تهیه کنند و به وسیله چسباندن عکس های عروسکی، ستاره ها و کارت های آفرین بر روی آن، روند بهبودی کودک را نشان دهند. خوب است که این نمودار بر روی دیواری در دسترس کودک قرار گیرد و والدین از خود او برای چسباندن برچسب ها کمک بگیرند. در مرحله بعد، سعی کنند پایان هر هفته پاداش و جایزه ای برای ترک این عادت به کودک بدهند. جایزه می تواند رفتن به پارک، تماشای فیلم مورد علاقه کودک، یا بازی کردن با کودک باشد. در نظر داشته باشید ترک عادت در صورتی که کودک با شما همکاری و همراهی نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما می توانید از نظرات کودک در این ضمن استفاده کنید و به او اجازه دهید که برچسب ها، ستاره ها و یا حتی نوع جایزه اش را خودش انتخاب کند.

روش دیگری که برای ترک مکیدن انگشت (شست) به کار می رود آن است که در طول روز ماده ای تلخ (البته بهداشتی) به نوک انگشت کودک می مالند تا کودک از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستکش یا جورابی تمیز به دست های کودک می کنند، تا مانع از این کار کودک شوند.

زمانی که کودک سعی می کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق های خود، او را کمک و یاری نمایند. حمایت روانی برای کودک امنیت پدید می آورد و باعث می شود که کودک در ناملایمات و سختی ها از خود مقاومت بیشتری نشان دهد. مثلا والدین می توانند با کودک بازی کنند، برای او کتاب بخوانند، با یکدیگر کاردستی بسازند و... در این زمینه پدر و مادر می توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترک عادت را برای کودکشان هرچه آسان تر و راحت تر کنند. گروهی از والدین سعی می کنند با تذکرهای پی درپی خود این عادت را از سر کودک بیندازند. درحالی که برای حذف عاداتی مثل مکیدن شست باید ابتدا علت اصلی این رفتار را پیدا کرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودی کودک برآمد. در موارد بسیاری، مکیدن انگشتان ناشی از نیاز کودک به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان کودک می توانند با استفاده از روش های زیر به کودک کمک نمایند تا بر این مشکل خود غلبه کند:

هیچ گاه سعی نکنید برای ترک عادت کودک بر او فشار آورید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.


سعی کنید دست های کودک را به نوعی مشغول نگه دارید. (نقاشی بکشد، کاردستی بسازد. مجسمه های سفالی درست کند و...)

شنیدن داستانی شیرین، ماجرایی افسانه ای و خاطره ای از دوران کودکی، موجب تسلی و آرامش خاطر کودک هنگام خواب می شود.

تماس بدنی (مثل نوازش کردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگی کودک می شود و او را از اضطراب و نگرانی رها می سازد. سعی نکنید با مسخره کردن و شرمنده کردن کودک او را مجبور به ترک عادت کنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودکم بینی و احساس بی ارزشی در کودک می شود.

سعی کنید عواملی را که موجب آزار روحی کودک می شود، از بین ببرید.

زمانی که کودک انگشتش را می مکد، با او بازی نکنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نکنید. اما زمانی که انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه کنید و او را نوازش کنید.


زمانی که کودک انگشتش را می مکد، او را جلوی آیینه ببرید