عشق امام رضا

دو تا جمعه ی قبل یهو تصمیم گرفتیم بریم حرم .البته چند ماهی بود که دسته جمعی نرفته بودیم زیارت.مدتی بود تا صحبت حرم میشد پیله میکردی که بریم حلم(حرم)

بالاخره قسمت شد .رفتیم تا آماده بشیم .زدتر از من رفتی سراغ چادر گل گلیت.هرچی گفتم مادر من از تو خونه نمی خواد سرت کنی گوش ندادی باز اون چادر بلند و سرت کردی و مثل خاله خان باجی ها زیر گلوتم محکم گرفتی .بابایی بغلت کرد و برد تو ماشین.

از همون اول راه مدام می پرسیدی پس چرا نمی ریم.

یه لحظه که برگشتم صندلی عقب رو ببینم دیدم گوشه ی چادر رو کردی تو دهنت و با دندونات نگهش داشتی .این بد آموزی رو از خودم یاد گرفتی وقتی میرم رو بالکن تا لباس هارو بندازم رو رخت آویز چادرمو این طوری میگیرم.

میدون ضد رو که دور زدیم بهت حرم و نشون دادم و گفتم به امام رضا سلام کن .دست کوچولوتو گذاشتی رو سینتو گفتی :سلام امام رضا

یخورده که جلوتر رفتیم مسیر رو بسته بودن و باید از کوچه های فرعی میرفتیم .تا بابایی سمت راست پیچید دادو هوارت بلند شد که اه بریم حلم بریم حلم .برات توضیح دادم که مسیر بسته است و باید از یه جای دیگه بریم.همین طور نیم خیز موندی و با نگرانی نگاه میکردی .

وقتی دوباره تو مسیر اصلی قرار گرفتیمو روبرو شدیم با حرم داد زدی اااا حلم حلم و راهت نشستی.

الهی قربون اون دل کوچیکت بشم که عشق به این بزرگی رو تو خودش جاداده الهی که همیشه همینطور عاشق بمونی گلم.